Terapia padaczki u dorosłych i dzieci: ataki uogólnione (bezruchowe, miokloniczne, toniczno-kloniczne, ataki nieświadomości) oraz ataki częściowe (ogniskowe). Indywidualnie dostosowane. Tabletki mogą być dzielone na 2 lub 4 części. Dorośli. Początkowo 1,5 mg/dzień w 3 równych dawkach co jakiś czas; następnie stopniowo zwiększać dawkę o 0,5–1 mg co 3 dni przez 2–4 tygodnie do uzyskania odpowiedniego efektu terapeutycznego; zwykle podtrzymująca dawka wynosi od 4 do 8 mg/dzień; maksymalna dawka 20 mg/dzień. Dzieci. Dawka dobowa podawana w 3–4 dawkach, w równych odstępach czasu. U dzieci w wieku 1–5 lat początkowo 0,25 mg/dzień, a w podtrzymującym 1–2 mg/dzień; 6–16 lat początkowo 0,5 mg/dzień, a w podtrzymującym 2–4 mg/dzień; podawanie leku w 3–4 dawkach. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek; konieczne może być zmniejszenie dawki. Dawka początkowa u osób starszych nie powinna przekraczać 0,5 mg/dzień. Jeśli niemożliwe jest podanie leku w 3 równych dawkach, większą dawkę należy podać przed snem. Po ustaleniu skutecznej dawki podtrzymującej lek można podawać raz dziennie wieczorem, przed snem. Lek należy odstawiać stopniowo.

Padaczka u dzieci i dorosłych - różne rodzaje napadów: akinetyczne, miokloniczne, toniczno-kloniczne, nieświadomości oraz częściowe.

Niezwykle delikatna reakcja na substancje pochodne benzodiazepiny lub inne składniki preparatu, poważne problemy z oddychaniem, poważne problemy z wątrobą, myastenia, aktywna porfiria, nadmiar alkoholu, zespół bezdechu sennego.